Listopadowe smutki

Data: sobota, 22 Listopad 2014 autor: Redakcja

Dawno nie byłam na grobie Izy, kibicki Gwardii Warszawa. Postanowiłam wybrać się tam 1 listopada i przeżyłam szok. Pod Jej nazwiskiem ujrzałam imię jej męża. Zmarł dwa lata później. Wzruszający napis na płycie nagrobka oddawał bezmiar miłości, jaką Artur darzył Izę. Stara prawda głosi, że jedno nie może żyć bez drugiego?

Popłakałam się, zapaliłam znicz i posiedziałam nad grobem, wspominając wspólne wyjazdy do Pragi, Leszna, Lublina? Nawet nie przypuszczałam, że właśnie tego dnia umiera następny kibic Gwardii, Rysiek Wawrzyniak. Też przedwcześnie, miał dopiero 65 lat. Powiadomił mnie o tym Tomek Zbyszyński, który był na pogrzebie. Rysiek należał do nielicznej grupy, która pomagała Tomkowi – kierownikowi startu przy naprawach bandy. Dzięki takim kibicom jak Rysiek przerwy w zawodach trwały maksymalnie do 30 minut. A niedawno Rysiek umawiał się na Grand Prix na Narodowym. Ze smutkiem Tomek zauważył tylko cztery osoby z tamtej ekipy ?gwardyjskiej?. Może wczesna godzina pogrzebu spowodowała, że ludzie z pracy nie mogli się wyrwać, może po prostu rozpierzchliśmy się w różne strony świata?

Gwardia zarosła trawą, kontakty się urwały. Tomek odkupił motocykl od Waldka Walczaka z Torunia i zaczął startować w kategorii amatorów. W Strzelcach Dolnych, Śremie, Dąbczu, Przylaskach koło Zielonej Góry, Grudziądzu, Bydgoszczy i Gnieźnie, gdzie połamał sobie żebra ? na zlotach miłośników jazdy w lewo. W parku maszyn nad motocyklem Tomka zawsze widniał emblemat warszawskiej syrenki, którą widzieliśmy też na plastronie. W Bydgoszczy 20 września tego roku po zawodach wygłosił mowę pożegnalną i podziękował kolegom ? organizatorom za 10 lat startów. Z powodów osobistych postanowił zakończyć karierę. Do tego dołączyła się choroba żony i konieczność zdobycia dodatkowych funduszy na leki. Grażyna od 1993 roku nie opuściła żadnego meczu a na zawodach była zawsze u boku męża. Tomek skompletował drugi motocykl – Jawę ?stojak? – w celu sprzedaży dla kolekcjonerów.

Anons w Tygodniku Żużlowym i reklama na forach internetowych nie przyniosła żadnego odzewu. A miałam taką nadzieję, że środowisko żużlowców amatorów pomoże Tomkowi w tej kwestii. Rozmawiałam z zawodnikami na turnieju w Łodzi w sierpniu i w Pile w październiku. Mój kalendarz wyjazdów też nie przedstawiał się w tym sezonie imponująco. Podobnie jak u Tomka Zbyszyńskiego ? kondycja już nie taka, a do tego dołączyły się choróbska. Przy mojej cukrzycy, kamicy i tarczycy ? cud boski, że jeszcze wybrałam się do Bydgoszczy na Puchar Świata, na GP do Rygi, czyli do Daugavpils, na kilka meczów ligowych do Łodzi, na inaugurację sezonu do Grudziądza, na I rundę Nice Cup i Brązowy Kask w Lublinie czy na wspomniane turnieje amatorów. Szczególnym sentymentem darzę upalny czterodniowy pobyt w Bydgoszczy.

Nareszcie miałam czas odwiedzić po 35 latach moją uczelnię i pospacerować po bydgoskiej Wenecji. A podczas jednego z czerwcowych meczów w Łodzi zadzwonił telefon z Belgii? i biegi nominowane z Rybnikiem przepłakałam razem z moją ?towarzyszką wyjazdową? – Magdą Jaźwińską. Obie znałyśmy dobrze Grześka Knappa, bo pracowałyśmy w biurze zawodów w Sanoku i spędzałyśmy dużo czasu z zawodnikami ice racingu. Wspominałyśmy ostatni wieczór po zawodach spędzony na pogawędkach w restauracji podczas pożegnalnej kolacji dla zawodników i organizatorów. Był z nami Kamil Cieślar, dla którego zawodnicy ze Szwecji przywieźli pamiątki na aukcję. Akcją pomocy dla Kamila zajmowała się i nadal zajmuje wspaniała skromna dziewczyna z Krosna ? Kasia Biskup. To właśnie z Kasią zrobiłam moje ostatnie zdjęcie Grześkowi Knappowi. I tak oto listopad skłania zawsze do refleksji?